یادگاری از ایام گذشته

یادش بخیر.....

بازی کل برد....

حتما یادتون هست..قانونا سه...به سه بود.ولی چهار به چهار هم میشد.

حتی دو به دو...ولی یه یاری ازکممو(از خودمو).

سه تا سنگ(کل) نسبتا بلند یه گوشه زمین وحدودا سی متری اون طرفتر سه تا

سنگ دیگه می گذاشتن..بازی شروع میشد..

هر نفر یه سنگ می انداخت.طرف هدف مقابل(یعنی سنگهای حریف)(کل)

اگر میخورد به هدف..هر سنگ حریف که می افتاد..یه سنگ هدیه به زننده سنگ

حریف یا همون کل حریف داده میشد..واین کار ادامه پیدا میکرد تا سنگهای یه طرف 

کامل می افتاد.بعد میرفتن کنار سنگهای افتاده حریف مقابل وکل های خودشونو هم میزدن

یا همه سنگها بر زمین می افتاد..حالا اگر حریف موفق به زدن هیچ کدام ازکل های 

طرف مقابل نمیشد..میگفتن شیشک کردیم.ولی اگر حتی یه سنگ از سنگهای طرف

مقابل هم می افتاد...یه امتیاز محسوب میشد.. 

(بازی قشنگ چو کلی)

برو بچه های قدیم میدونن کدوم بازیو میگم....اره خوب فهمیدین..افرین

یه حفره کوچیک داخل زمین میکندن...بعد یه چوب حدودا یه متری ویه

چوب کوچیک حدودا 30 سانتی.تهیه میکردن..

حالا از دو طرف نوک چوب کوچیکتر رابا یه چاقوی مطمعن می تراشیدن

تا به شکل نوک مداد تراشیده در میومد...بعد اونو روی حفره کنده شده میذاشتن

حالا با چوب بلندتر بر گوشه تراشیده چوب کوچیکتر ضربه می زدن...تا هر اندازه که

از روی زمین به هوا بلند میشد..وبعد محکم بهش ضربه میزدن..تا یه مسافتی از مبدا

دورتر بشه...بعد با چوب بلندتر فاصله ای که چوب کوتاه اونجا افتاده بود را تا کنار حفره

یعنی محل پرتاب چوب اندازه می گرفتن..فاصله هرکدوم(یعنی پرتاب کننده ها) بیشتر

بود به عنوان برنده اعلام ومثلا نتیجه(1_0)میشد..وبازی همین طور ادامه پیدا میکرد.

واقعا یادش بخیر.. 

*************

فوتبال:

شاید یاداوری بعضی از خاطرات فراموش شده برای انسان در یه پروسه زمانی

خالی از لطف نباشه.در اینجا میخواهیم با کمک هم یه سری به گذشته بزنیم و

بعضی از خاطرات ان زمان را با هم مرور کنیم......

شاید کمتر کسی از برو بچه های قدیم باشند که با شنیدن نام(زمین او انبار...

خرمن نخود زار...خرمن گود چارک...خرمن گود کله...خرمن بادمل ریا اسیویی...)

به یکباره به یاد فوتبالو ...زمین خاکیو...توپ پلاستیکیو...توپ بادی بچه های قطری

نیوفتن......صبح ها چشم خورشید که در میومد دیگه اسمون به زمین میومد باید

هر پسر بچه موردکی هر جایی که بود خودشو به نزدیکترین زمین خاکی محل 

میرسوند.تا دوتا...سه تا...چهارتا تیم میشدن وتا خود ظهر ال الطلوع دنبال توپ 

میدویدن....بعدهم خونه ویه غذا ویه دو ساعت استراحت و این بار مسیر جایی نبود

مگر زمین او انبار........ومسابقه(سرحوض و بادم دون).

به یکباره زمین پر میشد از صدای هلهله برو بچه های روستا......(بدو....بنداز این سمت

...شوت کن....نزار بره...ای بابا اون گوشو بگیر...بزن...بزن....اه بابا...چشمتو وا کن...

این همه دروازه..میزنی به بیرون...)خلاصه اینقدر هیجان بود که انگار جام جهانیه........

سرغروب هم دست از پا درازتر خسته وکوفته کشون کشون خودشونو میرسوندن خونه

مگه کسی دیگه جرات داشت بگه بچه برو این کارو بکن..یا اون کارو بکن...تنها جوابی که 

در انتظارشون بود..(اه...سر سگ توش بو) نمیبینه ادم داره.....(بووووووووق)....میشه....

خلاصه....فردا صبح هم باز روز از نو روزی ازنو........

سرتونو درد نیارم  القصه زمان گذشتو گذشت....همه اون بچه ها کم کم قد کشیدن بزرگ

شدن درسو تموم کردنو ...کارو....زندگیو....عروسیو....زن وبچه وهزارو یک مشغله کاری....

و و وتا الان که نشستین پای کامپیوتر ویا گوشیتون و این مطالبو میخونین وخاطرات فراموش شده

گذشته رو دوباره مرور میکنین........برا بچه هاتون هم بخونین.........دمتون گرم......صفای قدمتون 

شما کاربران گرامی  می توانید عکسهای زیبا وخاطره انگیز خود را برای ما بفرستید.

تا دراین پست به نمایش بگذاریم...